Ik moest moeite doen om mijn tranen in te houden en zag dat Grietje met dezelfde gevoelens worstelde. Het zoontje(7) van Carola en Ray stopte zijn opgevouwen gekleurde briefje in de schatkist van geluk. Even stond ik met de mond vol tanden. Kort ervoor was hij op zijn eigen kamer en lag op de grond. Verdriet, boosheid, machteloosheid al bij een jong kind zichtbaar. Ik herinnerde gelijk weer de jonge vrouw die jaren geleden in onze woonvorm was opgenomen. Op dat moment sta je machteloos maar vind je moed om de naaste te helpen. Tot op het eind veranderde ze steeds als haar kinderen op bezoek kwamen.
Even kwam er een kleine glimlach om zijn mond. We vroegen ons uit te zwaaien. Carola en haar drie mooie kinderen stonden ons uit te zwaaien toen we 'smiddags weer wegreden met de DS. Een ontzetttend mooi en sterk gezin. Wat hadden we een bijzondere en emotionele dag gehad. Het leek alsof we hun al jaren kende.
Een noodbericht had Carola geplaatst op Linkedln en vele reacties had zij gekregen hierop. Zelfs een stuk in de Linda en RTL was eruit voortgekomen. Aandacht vragen voor jonge mensen met dementie en hun naaste.
Grietje en ik beloofde een rit te gaan maken met Ray en zijn kinderen in de oude DS. Ray was altijd gek van mooie auto's en zou dit prachtig vinden. Even weg van de afdeling waar hij sinds kort opgenomen was.
De rit werd prachtig. Ondanks dat Ray zich met woorden niet kon uitten zag ik hem genieten. De drie kinderen achterin en zo reden we door Eindhoven. In Veldhoven stopte we bij een unieke lunchroom in het historische lucthavengebouw en genoten van een heerlijke lunch.
Voor de lunch hadden we een tussenstop gemaakt bij hun huis en zagen Ray in de tuin samen met Carola en zijn kinderen.
De dag was heel snel gegaan en rond drie uur brachten we Ray terug naar de woonzorgvoorziening in Eindhoven. Lieve zorgverleners die hun best deden. Toch hoorde hij hier niet thuis. De kinderen wisten niet hoe snel zij uit het huis moesten komen. Ik herinnerde hoe mijn Oma opgenomen was. Ik vond het als kind indrukwekkend. Het is goed dat Carola aandacht vraagt voor haar situatie. Er kan nog veel veranderen om de zorg nog mooier te maken en wij dragen daar een steentje aan bij.
De jongste dochter schoot mij aan "komen jullie de volgende keer met de MG"
Natuurlijk komen wij een keer terug en Janneman(Membear) gaat dan ook weer mee.
Carola, Ray en kinderen bedankt dat we even mochten helpen. Zoveel mensen die je willen helpen maar toch het gevoel er alleen voor te staan.
Carola je doet het geweldig!!!
Wij willen nog meer mooie voorbeelden in de zorg laten zien met ons JGMagazine. Zie voor info;
Commenti