Mem is bij ons in Zweden

Zonnestralen, bloemen, een kop koffie die omvalt. Mem hield zo van Lupines en van sommige zijn de bloemen nog zichtbaar. Mem en mijn moeder maken een chaos van onze gedachten. De ziel maakt overuren.

Een file door Hamburg maakte dat wij er 5 uur langer over deden. Midden in de nacht(4.00u) kwamen Grietje ik en Don, de poes met de Ferry in Göteborg aan. De zon kwam al op en de natuur zag er prachtig uit.

Voorbij Göteborg kwamen wij nog enkele auto's tegen maar hoe dichter wij Värmland naderde was de hoofdweg van zuid naar noord Zweden leeg. Dit hadden wij in Nederland afgelopen weken nog niet meegemaakt.

We zijn aangekomen bij ons prachtige unieke plekje. De stilte maakte dat wij stil vielen en alleen om ons heen keken. 'Moet je eens horen' fluisterde wij elkaar toe. 'Mem wilde dat wij hier weer naar toe gingen', spraken wij elkaar toe. De tuin stond vol bloemen, het gras hoog, de doorgang vol en was er bijna niet meer doorheen te komen. Bijen, vlinders en duizenden andere insecten bezochten de bloemen of vlogen heen en weer. De grote roofvogel kwam over de berg en maakte een glijvlucht.

Don nam plaats op de veranda en voelde zich gelijk weer thuis. Een muis die vorige keer binnen was geweest had het niet gered in de emmer waar water in was gekomen. Het uitzicht op onze berg was fenomenaal. De grindweg was niet zichtbaar meer.

Ik nam plaats in de schuur achter het stuur van de oude DS en streelde de oude fauteuils. De auto ging omhoog na het starten en ik hoorde de godin genieten. Ik droomde van een mooiecreis door Zweden en Noorwegen. Grietje bracht mij terug in de werkelijkheid en vroeg of zij het gras maaien over moest nemen😌

We drapeerde een picknickkleed op het hoge gras neer en al snel waren wij in een diepe slaap.

Ruim 24 uur waren wij in de weer geweest met onze reis naar deze lieftallige plek. De moeheid sloeg toe.

'Mem is helemaal niet weg', riep ik. 'Wat zou mem hiervan gevonden hebben, dit doet vast mem'. We haalde prachtige herinneringen op in ons brein wat zich alweer met nieuwe avonturen aan het vullen was.

Grietje maakte een veldboeket en plaatste deze in de rode oude emaille kan in de serre.

We keken elkaar in de ogen en stonden zo minutenlang te staren. Het geluk bleef ons volgen ondanks het verdriet wat nu tot uiting kon komen. Het besef dat Mem er echt niet meer lijfelijk was.

We gaan de huisjes klaar maken om onze fantastische mooie en lieve gast morgen te ontvangen. Angelique gaat een prachtige week tegemoed. De afgelopen tijd is zij aan het zorgen voor anderen geweest en nu gaan wij voor haar dit doen😊