Mem is weer thuis

Vrijdagochtend 5 juli voelde ik me heel zwaar worden, alsof ik door het bed zou zakken van ons Hotel waar we ook onze trouwerij hadden gevierd. Ik keek op mijn telefoon en voelde dat ik een printscreen moest maken. Het was 7:33 uur. Toen belde mijn broer 20 minuten later. Hij was stil en ik wist het al, toen zei hij dat Mem haar laatste adem had uitgeblazen in het bijzijn van mijn vader en broer.

Zaterdagochtend 29 juni werden wij gebeld door een zorgprofessional van Veld-Zicht dat het niet goed was met Mem.

De dag ervoor was ze nog vrolijk door de tuin gelopen en ze had nog een fantastische kaart gemaakt voor mijn vader omdat ze zondag 30 juni 55 jaar getrouwd waren. Ook werd op die dag mijn dochter en hun kleindochter 21 jaar. Dus volop feest was gepland.

Het liep even iets anders. Wij hebben snel wat kleding ingepakt en zijn in de auto gesprongen. Haar beren griste is nog op het laatst van de bank, je wist maar nooit.

Het leek even goed te gaan, maar dat was schijn. Mijn vader was ook in de auto gesprongen. Mijn broer en schoonzus waren er al eerder. Die dag heeft ze iedereen van de familie nog vast kunnen pakken en een glimlach kunnen geven. Toen ging het snel en we wisten waar het heen zou gaan. Wij wilden allemaal niet dat ze zou lijden.

De nacht bleven we waken. Wat een ongelofelijke lieve zorgprofessionals hebben ons geholpen. Toen ik hielp om Mem in de nacht te verzorgen deed ze even haar ogen open. Toen ze mij zag kreeg ik een glimlach van herkenning. Ik legde mijn hand in haar hand en ze pakte mijn hand. Zo heb ik daar een paar uur gezeten tot het licht werd. Wetende dat dit wel eens de laatste keer kon zijn dat ze mij vast had gepakt. Het klopte, daarna is ze niet meer wakker geweest.

We hebben met de familie 7 dagen gewaakt bij haar. Zei had de regie en tja, de familie was nu eindelijk weer samen. Ze moet gedacht hebben dit laat ik nog even niet los. Haar familie was altijd heel belangrijk voor haar. Ze kreeg het voor elkaar dat wij als familie nog hechter werden en oude wonden werden geheeld. Ieder heeft zo zijn eigen rouwproces en Mem nodigde ons allen uit om daarmee aan de slag te gaan. Ontsnappen was er niet meer bij.

Alles kwam voorbij. We hebben zelfs nog het 55 jaar huwelijk van mijn ouders gevierd. Zij had wel geen stem meer, maar dat had ze in haar eigen woorden op de kaart gezet voor mijn vader. Verdriet en dankbaarheid en een klein feestje voor mijn dochter wisselden zich af. Belangrijke data gingen voorbij en ze bleef sterk. Het waren lange nachten met weinig slaap.

Maar wat een fantastisch en empatisch team dat ons hielp bij alles. Wij waren één grote familie geworden en stonden allemaal om Mem heen.

"SAMEN MET ELKAAR"

 Deze quote van Mem besloeg alles, onbeschrijfbaar wat voor liefde en zorgzaamheid hebben we gekregen.

Het zag er op de 6e dag nog niet echt naar uit dat ze zou gaan. De arts zei dat het nog wel een aantal dagen zou kunnen duren. Jan en ik waren kapot van het waken en besloten deze nacht aan mijn vader en broer te geven. Wij checkten in in het hotel waar we ook ons huwelijk hadden gevierd. We kregen de kamer naast onze trouwkamer en met de achtergrond van onze trouwlocatie op de muur. Niets voelde aan als een toevalligheid. We maakten een goede nachtrust.. totdat ik onrustig wakker werd.

Mem jij hebt ervoor gezorgd dat ik gelukkig werd en dat Jan op mijn pad kwam.

Mem jij hebt ervoor gezorgd dat jij veel mensen hebt geïnspireerd en ik ben dankbaar dat ik jouw boodschapper mocht zijn als 13 Mooie Mensen. Mem je bent altijd mooi geweest, gewoon zoals je was, zelfs met je dementie!

Mem dank je wel dat je onvoorwaardelijk van mij en de mensheid hebt gehouden.

Jij bent mijn voorbeeld en ik zal het stokje van je overnemen hier op aarde. Jij hebt de wereld met jouw liefde een beetje mooier gemaakt. Dank je wel Mem dat je mij dat hebt laten zien. Ik zal je knuffels en je glinsterogen missen, maar je zult altijd bij me zijn!

Hieronder staat de uitnodiging van Mem om bij haar crematie te zijn.

Iedereen is welkom die haar een warm hart toedraagt.